Recenzja James Oliver Curwood „Szara Wilczyca”
Podróż śladami
wilków. Kazan – mieszaniec psa rasy husky z wilkiem – oraz jego
towarzyszka Szara Wilczyca przemierzają lasy i pustkowia Alaski, szukając
schronienia i pożywienia oraz opiekując się sobą nawzajem. W surowym
klimacie Ameryki Północnej czeka ich wiele niebezpieczeństw oraz wyzwań. Przyroda
i cywilizacja pełne są wrogów, ale także niespodziewanych przyjaciół. Powieść
Curwooda to historia wielkiej miłości, która zawsze zwycięża – w konfrontacji z
człowiekiem, ze zwierzętami oraz z naturą. Nowe ilustrowane wydanie zachwyci
wszystkich miłośników zwierząt i przygód. Dzięki tej książce dzieci docenią
piękno dzikiej przyrody i nauczą się szacunku do sił natury.
Wydawnictwo:
Zysk i S-ka
Rok
wydania: 2018
Format:
Książka
Liczba
stron: 267
Książek
Jamesa Olivera Curwood nie trzeba nikomu przedstawiać, „Szara Wilczyca” jest
niezwykła. Opowiada historię Kazana niezwykłego mieszańca huskiego i wilka oraz
jego partnerki tytułowej Szarej Wilczycy.
To dramatyczna historia miłości mieszańca i wilczycy, którym przyszło
żyć w bardzo trudnych warunkach północnoamerykańskiej puszczy. To historia
pokazująca oddanie i poświęcenie, wzrusza i skłania do refleksji. Pochłania
czytelnika i uwrażliwia na każdą istotę żywą, bowiem zasługuje ona na szacunek,
o czym niejednokrotnie człowiek zapomina.
„Wiatr przywiał mu teraz woń
znacznie ostrzejszą. Kazał natężył mięśnie, zebrał się w sobie i ruszył sanie z
miejsca.”
Akcja
książki dzieje się na dalekiej Alasce, imię naszego bohatera dosłownie można
przetłumaczyć, jako „dziki pies”, chociaż na początku historii imię to wcale do
niego nie pasuje. Wydaje nam się miłym i łagodnym pupilem, który łasy jest na
wszelkie pieszczoty. W dalszej części okazuje się, że uratował pewną kobietę od
niebezpieczeństwa. Szczęście nie trwa zbyt długo, bowiem Kazan zostaje
przekazany niejakiemu Mac Cready’emu, który jest jednym z członków Królewskiej
Policji Konnej. Jest to człowiek bezwzględny, rozbudza w zwierzęciu instynkt
łowiecki, ponieważ ma podejrzenia, że zwierze jest mu dobrze znane. Rozpoznaje
w nim swojego dawnego psa, którego nazywał Pedro. Spokojny zazwyczaj Kazan
zaczyna mieć ciągoty do smaku krwi, coraz częściej pragnie wędrować po lesie.
„Pochylił się bez cienia lęku,
odpiął rzemień uprzęży i powiódł psa do chaty. Kazan, stojąc w progu, zawahał
się na mgnienie. Nieco odwrócił czujny łeb; wydało mu się, że wśród wycia
wichru złowił głos Szarej Wilczycy”.
Podczas
jednej z wypraw poznaje tytułową Szarą Wilczycę, zwierzęta czują do siebie
sympatię, która rodzi trwałą przyjaźń, która doprowadza do tego, że zwierzęta
uciekają od brutalnego właściciela Kazana znajdując w lesie schronienie, mimo,
że nie jest to zbyt dobrym położeniem dla udomowionego psa. W książce dzieje się bardzo wiele, a postać
psa jest niezwykle heroiczna i waleczna. Najważniejsze, że są razem, mogą się
wspierać i wspólnie stawać naprzeciwko różnych problemów.
„Nazajutrz rano, zaledwie
mężczyzna otworzył drzwi, Kazan wypadł z chaty i pomknął w stronę lasu. W odległości
pół mili napotkał świeży ślad Szarej Wilczycy i zawołał za nią. Odpowiedziała
mu znad łożyska rzeki, więc skoczył w tym kierunku”.
Na świat przychodzi kilka szczeniąt,
które są dumną rodziców, niestety małe stado nie cieszy się zbyt długo
spokojem. W ich życiu dochodzi do tragedii, w której wilczyca traci wzrok, a prawie
wszystkie maluszki zostają zabite, ocalał jedynie jeden wilczek Bari. Młody wilczek wynagradza rodzicom wszystkie
trudy. Oba stworzenia są do siebie bardzo przywiązane i mogą stanowić przykład
miłości idealnej.
„Szara
Wilczyca”, jest książką niezwykłą opisującą przyrodę w sposób tak żywy, że ma
się wrażenie, że jest się w środku puszczy, między surowym klimatem Alaski.
Można poczuć chłodny wiatr na policzkach, tą dzikość, wolność i przestrzeń.
Autor zwraca uwagę na trudy życia mieszkańców dalekiej Północy wprowadza
łączenie losów ludzkich i zwierzęcych. Zwierzęta nie zyskały swojego głosu, nie
zostały uczłowieczone, co jest plusem. Powinna się spodobać każdemu miłośnikowi
przyrody, który rozumie, że tam działa prawo silniejszego. Kto jest silniejszy
wygrywa w tym kręgu życia, słabszy pada ofiarą silniejszego.
Komentarze
Prześlij komentarz