Recenzja Marissa Meyer „Scarlet”

Po raz pierwszy w Polsce – pełne wydanie Sagi Księżycowej w oryginalnej oprawie graficznej! Baśniowo-futurystyczna opowieść, w której Czerwony Kapturek spotyka Kopciuszka.
Cinder - bohaterka pierwszego tomu bestsellerowej Sagi Księżycowej powraca i kolejny raz wpada w wielkie kłopoty. Tymczasem po drugiej stronie świata znika babcia Scarlet Benoit. Szybko okazuje się, że Scarlet nie wie o niej wielu rzeczy. Nie wie także o śmiertelnym niebezpieczeństwie, w jakim przeżyła całe swoje życie. A kiedy spotyka Wilka, pięściarza, który może posiadać informacje o miejscu pobytu jej babci, wzbrania się przez zaufaniem mu. Coś ją do niego jednak przyciąga.  A jego do niej.  Kiedy Scarlet i Wilk wyjaśniają jedną tajemnicę, natychmiast napotykają na następną, a to prowadzi ich do Cinder. Teraz razem muszą stale być o krok przed Levaną, mściwą królową Księżycowych. Przygoda trwa w tej świeżej opowieści, łączącej elementy baśni o Kopciuszku i Czerwonym Kapturku. Saga Księżycowa to absolutny hit wydawniczy, który podbił serca czytelników na całym świecie.

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Rok wydania: 2018

Format : Książka

Liczba stron: 466

Cykl: Saga Księżycowa TOM 2

„Scarlet”, jest trzecią książką autorstwa Marissy Meyer, którą miałam okazję poznać, to drugi tom słynnej Księżycowej Sagi, którą tak bardzo chciałam przeczytać. Jakiś czas temu poznałam „Cinder”, a relację z podróży po futurystycznym Pekinie zamieściłam na blogu. Za możliwość poznania Scarlet, Wilka i nowych przygód Cinder gorąco dziękuję Wydawnictwu Papierowy Księżyc, które rozpieszcza mnie spełniając czytelnicze marzenia.

W pierwszym tomie Księżycowej Sagi Meyer czerpała inspirację z baśni o Kopciuszku, czyniąc z historii Cinder cudeńko, w drugim tomie poznajemy rudowłosą Scarlet, która została zainspirowana Czerwonym Kapturkiem. I wiecie, co? Jestem zachwycona!

„Nie dziękuj mi za mówienie ci prawdy, kiedy kłamstwo byłoby dla ciebie zbawieniem.”

Akcja książki dzieje się w Europie, w małym miasteczku we Francji, gdzie poznajemy tytułową Scarlett. Dziewczyna zajmuje się prowadzeniem farmy do czasu, kiedy jej babcia- Michelle Benoit znika, jest zmuszona udać się na poszukiwanie. Policja umorzyła śledztwo twierdząc, że starsza kobieta niedługo sama powróci do domu, w co Scarlett nie wierzy. Miała dobry kontakt z babcią, a o każdym wyjeździe, czy dłuższej nieobecności wiedziała. Złe przeczucia dziewczyny się sprawdzają, Benoit została porwana. Rudowłosa nie zostaje z tym sama, ponieważ z pomocą przychodzi jej Wilk. Czy może mu zaufać? Kim jest i ile wie na temat uprowadzenia kobiety? Może sam maczał w tym palce? Czy okaże się oszustem, a może bohaterem? Musicie sprawdzić sami, nie powiem nic. Nic, a nic!

Nie rozstajemy się jednak z Cinder, która została wtrącona do więzienia, jej sytuacja nie przedstawiała się najlepiej. Królowa Levanna niczego bardziej nie pragnie, jak pozbawić dziewczynę życia. Zdaje sobie sprawę, kim jest i jak realne stanowi dla niej zagrożenie. Całe szczęście nie jest sama, otrzymuje pomoc od doktora Erlanda, który pomaga jej uciec z więzienia, zyskuje sojusznika. Carlswell Thorne i Cinder  stają się poszukiwanymi zbiegami, jeśli w wyznaczonym terminie cesarz Wspólnoty Wschodniej nie schwyta dziewczyny, królowa Luny zaatakuje ziemię.

„Wiem, wiem, wydaje się trochę... - zrobił zeza i zakręcił palcem koło ucha - ale po jakimś czasie człowiek uznaje, że to nawet urocze.”

Cinder ukrywała się przed pościgiem, ratowała swoje życie, jednocześnie próbując odkryć tajemnicę przeszłości, która pozostawała dla niej zagadką. Nie wie, co powinna zrobić. Los płata figle naszym bohaterkom, splata ich drogę ze sobą, wraz z tym spotkaniem pojawią się nowe pytania i zagadki do rozwiązania.

„Nie dlatego jestem głupkiem, że próbuję cię chronić[...]. Jestem głupkiem, bo prawie uwierzyłem w to, że może to cokolwiek zmienić.”

Druga cześć Sagi Księżycowej wbiła mnie w fotel, przepadłam na wiele godzin, warczałam na każdego, kto próbował mnie rozproszyć i od tej niesamowitej książki odciągnąć.  Akcja nabierała tempa nie zamierzając zwolnić do ostatnich stron. Scarlett zyskała w moich oczach miano tej ukochanej bohaterki. Uparta niczym osioł nie cofa się przed niczym, zdeterminowana dziewczyna, której nie sposób jest nie lubić. Silna osobowość, której można pozazdrościć. Relacja, którą budowała z Wilkiem, była niesamowita, kroczek po kroczu poruszała się na przód, sposób, w jaki autorka wykreowała postacie był profesjonalny i rzeczywisty.

„Ilu ludzi pomagało ją ratować i chronić? Ilu ludzi trzymało w tajemnicy jej sekret? Ilu ryzykowało własne życie w przekonaniu, że jej warte jest więcej?”

 Meyer mnie nie zawiodła, nawet, jeśli można przewidzieć wydarzenia, które będą miały miejsce 

w niczym mi to nie przeszkadzało przed wciągnięciem się w fabułę po ostatnią kropkę. Królowa Leveana, jest bezwzględna z całą pewnością nie chciałabym się z nią spotkać. To, co robi z ludźmi jest okropne, jest silna postacią i nie cofnie się przed niczym, byle tylko dostała to, czego chce.  Zła, zimna i wyrachowana, nie zaskarbi sobie mojej sympatii, jednak, jako czarny charakter została wykreowana po mistrzowsku.

Nie sposób się nudzić przy tej książce, tak samo jak przy tomie pierwszym, jedyne, co mnie męczy to miejsce, w którym się skończyła. Co będzie dalej? Nie mam zielonego pojęcia, na pocieszenie  pozostaje mi wiedza, że długo na „Cress” nie będziemy musieli czekać.