Recenzja Martyna Raduchowska „Fałszywy Pieśniarz”

Bezpośrednia kontynuacja „Szamanki od umarlaków” i „Demona Luster”.

Ekipa śledcza Wydziału Opętań i Nawiedzeń wkracza do ogrodu Kusiciela, aby odkryć ostatni element układanki. Ekshumacja zwłok nieznanego mężczyzny daje początek serii tragicznych wydarzeń. We Wrocławiu dochodzi do przerażających samobójstw, mroczna przeszłość Kruchego powraca, by upomnieć się o jego duszę, Ida zaś przekonuje się, że dar szamanki od umarlaków w niepowołanych rękach grozi katastrofą, a życzenia potrafią być niebezpieczne szczególnie wtedy, gdy się spełniają…

Wydawnictwo: Uroboros

Rok wydania:  2019

Format: Książka

Egzemplarz recenzencki

Cykl: Szamanka od umarlaków

Tom III

Z twórczością Martyny Raduchowskiej zdążyłam się już dobrze zaznajomić, a nawet zaprzyjaźnić, moją przygodę rozpoczęłam od książki „Łzy Mai”, następne było „Spektrum’, które dość głęboko zakorzeniło mi się w głowie, powodując w niej wielki armagedon myśli. Przemyśleniom i rozważaniom nie było końca, a także bookstagramowym dyskusjom, które sprawiały ogromną przyjemność. Następnie doczekałam się „Szamanki od Umarlaków”, gdzie czasem chichotałam do kartek z tego pecha głównej bohaterki, a czasem jej współczułam. Sami powiedzcie, ile może spaść na jedną duszyczkę?  „Demon Luster” przypominał mi o sobie swoją okładką, postać karcąco wskazywała na mnie palcem, abym w końcu wzięła się do pracy i wyruszyła z główną bohaterką w kolejną podróż. Nie musiał zbytnio mnie namawiać, a jeśli chodzi o „Fałszywego Pieśniarza”, kusił i kusił, nie było mowy, abym ominęła jego czarne oczodoły i zapadniętą klatę. Jak można się oprzeć takiemu mężczyźnie? Czy muszę Was bardziej ku niemu zachęcać?

Ekipa śledcza Wydziału Opętań i Nawiedzeń przybywa do ogrodu Kusiciela, gdzie zostanie dokonana ekshumacja, co budzi wiele kontrowersji, a także niepokoju. Nekromanci są przekonani i zdeterminowani, aby zbadać zwłoki. Mimo wszystko Ida przygląda się temu sceptycznie, czy to za sprawą pecha, czy złych przeczuć, jedno jest pewne, należy się z bohaterką liczyć. Ida wywołała „wilka z lasu”, niczym Czerwony Kapturek zmierzający do babcinego domku. Klątwa na zwłokach niczego nie ułatwia, jedno jest pewne należy słuchać przeczuć Idy, która nieco uważniej zaczęła analizować swój dar. W pewien sposób dojrzała do tego, żeby go bardziej w sobie zaakceptować, chociaż może i nie do końca dostrzega tego słuszność. Nie ma się co dziwić, nikt nią nie pokieruje, nie doradzi, musi słuchać własnego głosu, buntowniczego i nieco upartego, ale za to ją właśnie lubię. Dziewczyna wie, co jest dla niej dobre, a jeśli nie jest przekonana to z pewnością wydarzy się coś, co ją nakieruje. Sprawa, którą prowadzą nie należy do prostych, zwroty akcji sprawią, że wpadniemy w misternie utkaną sieć kłopotów, za które nie można będzie obwinić Pecha, nie tym razem. Pech ma czyste ręce, macki, czy odnogi, cokolwiek posiada!

Z każdą kolejną książką można zauważyć, jak rozwija się pióro Martyny Raduchowskiej, ile pracy wkłada w napisaną przez siebie historię. Dojrzewa wraz z bohaterami szykując nas na nieuniknione. „Fałszywy pieśniarz” jest bardziej mroczny od poprzednich tomów. Można odczuć, że jest poważniejszy, nie ma w nim tyle dowcipu, w końcu sprawy, które badają nie należą do łatwych i przyjemnych. Akcja jest bardziej rozbudowana i dynamiczna, sprawiała, że siedziałam jak na szpilkach mocno zaciskając dłonie na książce, wyczekując na kolejne strony, które przybliżą mnie ku rozwiązaniu wszystkich problemów. Zagadka kryminalna, którą opracowała autorka jest bardzo ciekawa.

Przygotujcie się na niesamowite tempo i wiele emocji z nim związanych, miałam wrażenie, że trzeci tom przygód szamanki pochwycił mnie widmowymi mackami, wciągając do lustra, w którym skryty był demon, abym dotrzymała mu towarzystwa, przy akompaniamencie muzycznym „Fałszywego Pieśniarza”.

Gorąco Wam polecam cały cykl o przygodach Idy Brzezińskiej, z cała pewnością stanie się dla Was odskocznią od trudów codzienności, wprowadzi w dobry humor i sprawi, że inaczej zaczniecie spoglądać na tego „swojego pecha”.