Recenzja Madeline Sheehan „Nieosiągalna”
Miłość nie naprawia złamanych serc. Miłość nie zmienia ludzi.
Tegen Matthews jest córką Dorothy Kelley, dziwki z klubu motocyklowego Hell’s Horsemen. Dorasta w twardym świecie harleyowców. Kiedy poznaje miłego, troskliwego chłopca, instynktownie lgnie do niego i ogrzewa się w cieple jego uczucia.
Cage West jest synem prezesa Hell’s Horsemen. Wysoki, jasnowłosy i o brązowych oczach, w miarę dorastania staje się coraz bardziej świadomy tego, jak wielkie wrażenie robi jego czarujący uśmiech i teksański akcent.
Jedno przypadkowe spotkanie na zawsze wiąże Tegen z Cage’em. Ich relacje stają się pełne żalu, nieporozumień i cierpienia. Zaciekle ze sobą walczą, ale jeszcze mocniej się kochają. Jak zakończy się opowieść o dziewczynie i chłopaku, którzy od zawsze byli sobie bliscy??
To nie jest klasyczna historia miłosna. To opowieść chaotyczna, bezlitosna i tragiczna. Opowieść o śmierci niewinnej miłości, utracie czystości i bólu zranionych serc. Historia rozpoczynająca się w dzieciństwie pewnej dziewczyny i chłopaka, sprawdzająca siłę ich miłości, raniąca, wyniszczająca i wiodąca ku zagładzie.
Tegen Matthews jest córką Dorothy Kelley, dziwki z klubu motocyklowego Hell’s Horsemen. Dorasta w twardym świecie harleyowców. Kiedy poznaje miłego, troskliwego chłopca, instynktownie lgnie do niego i ogrzewa się w cieple jego uczucia.
Cage West jest synem prezesa Hell’s Horsemen. Wysoki, jasnowłosy i o brązowych oczach, w miarę dorastania staje się coraz bardziej świadomy tego, jak wielkie wrażenie robi jego czarujący uśmiech i teksański akcent.
Jedno przypadkowe spotkanie na zawsze wiąże Tegen z Cage’em. Ich relacje stają się pełne żalu, nieporozumień i cierpienia. Zaciekle ze sobą walczą, ale jeszcze mocniej się kochają. Jak zakończy się opowieść o dziewczynie i chłopaku, którzy od zawsze byli sobie bliscy??
To nie jest klasyczna historia miłosna. To opowieść chaotyczna, bezlitosna i tragiczna. Opowieść o śmierci niewinnej miłości, utracie czystości i bólu zranionych serc. Historia rozpoczynająca się w dzieciństwie pewnej dziewczyny i chłopaka, sprawdzająca siłę ich miłości, raniąca, wyniszczająca i wiodąca ku zagładzie.
Wydawnictwo:
Czwarta Strona
Rok
wydania: 2017
Format:
Książka
Liczba
stron: 392
Cykl
Niepokorna
Tom
III
„Nieosiągalna” to kolejna,
trzecia już książka z cyklu Niepokorna autorstwa Madeline Sheehan, po
którą sięgam. Mierzę się ze światem odzianych w skórę mężczyzn, którzy uznają
prawo pięści i brzęczącą stal. To nie wycieczka z misiem pysiem, to pełni mroku
mężczyźni, którzy słyną ze swojej bezwzględności. Brak im skrupułów, ogłady, a
mimo wszystko przyciągają chętne kobiety, zwłaszcza te, które się nie szanują.
Są lojalni względem siebie tworząc silną tarczę, kiedy któremuś dzieje się
krzywda. Cenią honor ponad wszystko niczym żołnierze idący na misję. Czyją
historię tym razem zechce nam opowiedzieć autorka?
"Zawsze będę pamiętać chwilę, gdy po raz pierwszy go ujrzałam, tę zmorę mojego życia".
Tegen Matthews jest bohaterka „Nieosiągalnej”,
nie ma szczęśliwego i łatwego życia. Jej matka jest jedną z łatwych kobiet w
klubie, dlatego nie było jej lekko. Musiała szybko dorosnąć i nauczyć się sobie
radzić, nie mogła liczyć na ciepło. Jest złożoną postacią, której trudno jest
zaufać ludziom, chociaż czasem to wydaje się nie do pomyślenia reaguje
absurdalnie, jednak trudno jej się temu dziwić, nie miała zbyt solidnych
wzorców i oparcia. Czy potrafi kochać? Łaknie jakiegoś głębszego uczucia, emocji,
która zapewni jej stabilizację, jednak świat,
w którym dorastała nie pozwoli o sobie zapomnieć.
"Ale podobnie jak nie wybieramy sobie rodziców, nie wybieramy
również ludzi, w których
się zakochujemy. Wszyscy dźwigamy jakiś krzyż: nasze historie, nasze miłości, nasze straty".
się zakochujemy. Wszyscy dźwigamy jakiś krzyż: nasze historie, nasze miłości, nasze straty".
Los na jej drodze stawia Cag’a West’a,
syna przywódcy klubu Jeźdźców z Hell's Horseman, przystojnego doskonale zdającego
sobie sprawę ze swojego uroku. Łamacz kobiecych serc nie stroni od żeńskiego
towarzystwa, które chętnie ogrzewa jego łóżko. Nie traktuje ich w jakiś
specjalny sposób, nie przywiązuje wagi do ich towarzystwa, tak jakby tego
chciały. Cage jest inny od poprzednich bohaterów serii początkowo jest
wykreowany na wrażliwego człowieka, który poszukuje swojej własnej drogi, jak
każdy młody człowiek. Był przyjacielem Tegen, potrafił ją rozumieć i otoczyć
wsparciem, którego potrzebowała, jednak popełnił błąd, którego nie potrafi mu
wybaczyć, nawet jeśli serce wystukuje swój bieg w rytm jego imienia. Co takiego
się stało? Czy Tegen jeszcze spojrzy inaczej na Cage’a? Czy relacja pełna bólu może doprowadzić do
miłości? Czy West zrozumie, jaki popełnił błąd? Czy nie będzie dla nich za
późno?
"Można kochać kogoś za to, jaki jest, i żyć z nim w idealnej
harmonii".
Chaos emocjonalny trawiący serce,
właśnie w ten sposób można opisać relację bohaterów, wzniesieni na wyżyny
namiętności spadają na samo dno, wprost w objęcia cierpienia. „Nieosiągalna”
nieco burzy poprzedni schemat opowieści Sheehan, buduje go na nowo, umacniając stopniowo
uczucie odradzające się z popiołów. W świecie pełnym brutalności, nałogów,
używek prowadzących prosto do piekła nie doszukasz się szczęścia. Miłość nie ma
zasad, nie ma reguł, które wyznaczą ci kogoś, kogo możesz pokochać. Tragedia
wydaje się być tutaj nieunikniona, czy mimo wszystko znajdziemy szansę, aby
odzyskać nikłe okruchy szczęścia? Uczucie między bohaterami jest bardzo zawiłe,
jednak nie jest w stanie tak po prostu wygasnąć. Kłótnie, niedopowiedzenia,
starcie się twardych charakterów znajduje ujście w sypialni.
„Nieosiągalna” to nie tylko historia
Tegen i Cage’a, ale także innych bohaterów, których zaczynamy dzięki temu
poznawać. Mowa tutaj o Elli, która jest przyjaciółką naszej bohaterki oraz
Dirty’ego, jednego z członków motocyklowego klubu. Spotykają w trudnej chwili,
z czasem rodzi się między nimi uczucie, są jak dwie bratnie dusze. To bardzo
ciekawa historia, myślę, że mogła by z powodzeniem zostać odrębną historią
zamieszczoną w kolejnym tomie cyklu Niepokorna.
W twórczości Madeline Sheehan można zaobserwować pewną korzystną zmianę, a
mianowicie kładzie większy nacisk na psychice bohaterów i emocjach z tym
związanych, przez co wszystko nabiera większego realizmu. Czasem wystarczy
niewiele złych przeżyć, jednak rzutują na tyle mocno, że odciskają swe piętno
na przyszłości, na dalszym życiu człowieka.
Komentarze
Prześlij komentarz